Duitsland

Waar 'Staatsräson' ooit onaantastbaar was in de relatie van Duitsland met Israël, schuift de SPD op richting kritischer standpunten.

Op een paar maanden tijd ging Die Linke van op sterven na dood naar één van de winnaars van de Bondsdagverkiezingen. Reconstructie van een onverwachte wederopstanding.

Het Duitse model lijkt failliet. Krijgt bondskanselier Olaf Scholz daarvoor de rekening gepresenteerd of kan hij het tij nog keren met een Made in Germany-beleid?

Vandaag start EURO 2024 in Duitsland, waar sociaal en politiek engagement verweven is met voetbal en waar overwinningen van de nationale ploeg vaak een cruciale ondersteunende rol spelen bij maatschappelijke omwentelingen.

Het doembeeld van de 'zieke man van Europa' duikt weer op en het linkse kamp is meer verdeeld dan ooit.

In zijn eerste zomer als Bondskanselier stuurt Olaf Scholz zonnige groeten vanop zijn toer door Duitsland. Een hete herfst en een koude winter kunnen snel volgen.

De Ostpolitik is een Westpolitik geworden, nog meer gedicteerd door de VS.

Voor Mark Elchardus is nationalisme een bondgenoot om tot een rechtvaardige internationale orde te komen. Hij heeft de Duitse geschiedenis niet goed begrepen.

Hoewel de Union in de volksgunst blijft, biedt haar vertrekt ook kansen voor links om een voet in de deur te krijgen.

Als de nieuwe regeringen in ons land uit Duitsland één echte les mogen trekken is dat het Belgische model navolging verdient.

Het coalitieakkoord mag dan nog uit 70% van het SPD-programma bestaan. De cruciale hefbomen om tot een socialere politiek te komen, lijken bij voorbaat ontoereikend.