economie

Daron Acemoglu wint de Nobelprijs economie. Zijn werk zet de neoklassieke economie op zijn kop, zonder te vervallen in de bekende uitwassen.

De existentiële transitie waar we voor staan, moet voer zijn voor wilde, monumentale politiek. Niet voor grijsgedraaide dooddoeners.

De groeidwang staat niet in steen gebeiteld. We kunnen onze economie anders en beter vormgeven.

De inflatie verdeelde beleidsmakers en economen in twee kampen: ‘team hardnekkig’ en ‘team tijdelijk’. Door die laatsten als voorbarig dood te verklaren, begingen we een historische vergissing.

Met 'minder minder minder' zal je geen mensen overtuigen. Waar blijft de strategie? Hoe ziet de wereld er uit die we nodig hebben?

We kunnen ervoor zorgen dat we een klimaatcatastrofe afwenden. In mijn nieuwe boek 'Mens voorbij markt' leg ik uit hoe we de strijd tegen de uitbuiting van mens, dier en planeet kunnen tegenhouden.

We moeten oppassen met het herleiden van de circulaire economie tot één grote, groene business case.

Wat bezielde Liz Truss? Waarom hield ze zo halsstarrig vast aan het ideologisch dogma van trickle down economics?

De ondergang van Liz Truss zou wel eens een vergiftigd geschenk voor de progressieve zijde kunnen blijken, als uit het debacle van 'Trussonomics' foute macro-economische lessen worden getrokken.

Nu massaal investeren in de klimaattransitie toomt de inflatie in en laat het loonaandeel in de economie stijgen.

De huidige technologieën hebben exorbitante marktmacht overgedragen aan dominante spelers in alle sectoren, ten nadele van gewone burgers.

Waarom renteverhogingen nefast en contraproductief zijn in de huidige context.

De overdreven en eenzijdige vrees voor een inflatie-opstoot leidde al te vaak tot een premature ontmanteling van de herstelmaatregelen.

Rudolf Boehm pleitte een halve eeuw geleden al voor een andere economie.

De diversiteit in het economische denken vindt maar moeilijk een weg naar onze universiteiten.

De begrotingssituatie is vandaag fundamenteel anders dan 4 decennia geleden.

Paul De Grauwe en het IMF kunnen worden beschouwd als de individuele en institutionele verpersoonlijking van die verschuiving.

Openbare aanbestedingen en grondbeleid zijn essentieel om het stedelijk economisch beleid te heroriënteren. Niets belet ons om een publiek aannemersbedrijf op te richten.

Covid-19 legt de uit de hand gelopen disbalans tussen overheid en vrije markt bloot. We zetten zelfs een prijs op een levensjaar, stel je voor.

Wij moeten de oude motor niet opnieuw aanzwengelen, we moeten de motor grotendeels vervangen.

Er komen andere crisissen op ons af. Wat we nu meemaken zal klein bier blijken ten opzichte van de klimaatcrisis.

We moeten naar een systeem dat niet zijn eigen ontwikkeling, maar welzijn voor ogen heeft.

Tel borstvoeding mee in je bnp en je hoeft nooit meer te bezuinigen.

Hoe zal de Industrie 4.0 er in Vlaanderen uitzien?

Deze recessie zal de automatisering van de maakindustrie versnellen. We moeten er nu voor zorgen dat de werknemers niet achterblijven.

De neoklassiek economische doctrine heeft haar beste tijd gehad. Het is hoog tijd voor verfrissende en hoopvolle alternatieven.

Een regering van nationale eenheid is de beste formule om te komen tot een gedragen sociaal, ecologisch en economisch pact.

Wij koesterden ons in de wensdroom dat wij de nieuwe goden waren. Maar dat bleek simpele zelfbegoocheling.

De coronacrisis is vooral een crisis omdat ze de fouten van het economische systeem blootlegt dat op zich al op weg was naar een eindfase.

Laat ons deze kans gebruiken om de economie te transformeren van een over-geglobaliseerde en kwetsbare naar een solidaire en weerbare economie.

Er zijn vitale keuzes te maken, zoals het beveiligen van de levensnoodzakelijke basiseconomie en het verankeren van Belfius.

De vraag om klimaatinvesteringen centraal te zetten in de relance is geen overbodige luxe. Het is bittere noodzaak.

Nu is het moment voor de overheid om meer te investeren. Niet met mondjesmaat, maar op volle kracht.

Vlaanderen heeft nood aan een Grace Blakeley.

Van steden opnieuw de motor van lokale tewerkstelling voor iedereen maken, dát is de inzet van 14 oktober.

Gent is op weg een ware commonsstad te worden. Maar welke andere Vlaamse steden beginnen hier na 14 oktober mee te experimenteren?

Economische democratisering zou een veel radicalere beleidskeuze zijn dan een vermogensbelasting.