mobiliteit

De blauwe treinen van Starline moeten net zo bekend worden als de gele taxi's van New York of de rode bussen van Londen.

Neemt de nieuwe minister van Mobiliteit, Jean-Luc Crucke, het verschraalde Vlaanderen als richtsnoer of eerder Zwitserland?

Openbaar vervoer is een openbare dienst. Het ressorteert onder de verantwoordelijkheid van een verzorgende overheid.

Het kostenplaatje van de Oosterweelproject steeg intussen naar tien miljard euro. Wat als we dat geld in sociale huisvesting of trams hadden geïnvesteerd?

Geen wonder dat de NMBS liever reclame maakt met andere illusies over treinreizen dan je voor te spiegelen dat je er snel en efficiënt mee op je bestemming geraakt.

De langverwachte tramlijn in Luik blijft een onvolledig project dat het grondgebied nog meer zal verdelen in een stad die het al moeilijk heeft.

Kalmer autoverkeer – Light and Safe – is en blijft een werkpunt in veel gemeenten.

Door het systeem van de salariswagen in stand te houden, illustreert de overheid op uitstekende wijze hoe een sociaal rechtvaardige, ecologische mobiliteitstransitie vooral níet moet worden georganiseerd.

Zou minister Peeters tegen kwetsbare groepen die afhankelijk zijn van een bushalte en de bus ook durven zeggen dat ze moeten stoppen met ‘klagen en zagen’?

Mobiliteit is de belangrijkste bron van broeikasuitstoot én een grote sociale kwestie. We hebben na 2024 één superministerie nodig voor Mobiliteit en Omgeving.

We moeten vermijden om eerst een mobiliteitstransitie in gang zetten en vervolgens, pas in een tweede fase, de mogelijke sociale gevolgen proberen te compenseren.

Een slimme kilometerheffing zomaar als asociale maatregel bestempelen, is veel te kort door de bocht.

Een verplaatsing van Destelbergen naar Koekelberg? Passeer dan maar drie keer langs een andere kassa. De hoofdpijn begint, de auto wenkt aanlokkelijk.

In afwachting van een Europese Unie die de productie van SUV’s verbiedt of beperkt, kan een lokale overheid SUV-vrije zones creëren in woonkernen.

Het is een schier onmogelijke opdracht om een significante CO2-reductie te bereiken zonder de mobiliteitspatronen van hypermobiele mensen aan te pakken.

Het zou jammer zijn mocht fietsbeleid worden geïnstrumentaliseerd om een beeld van een duurzame, hippe, jonge stad te creëren – aantrekkelijk voor investeerders en toeristen, en handig om vastgoedwaardes op te krikken.

We klikken Vlaanderen vast in een economisch en sociaal ontwikkelingsmodel uit de vorige eeuw.

Socialisten zouden zich kunnen herinneren dat de arbeidersbeweging ooit een belangrijke strijd heeft gevoerd tegen het verlonen van werknemers in natura.

De overheid heeft decennialang verspreid wonen getolereerd, zelfs gestimuleerd, maar geeft nu de boodschap dat ze er niet langer een bus kan laten rijden.

In Vlaanderen blijven we inzake klimaatvriendelijke mobiliteit dweilen met de betonkraan open.

In tegenstelling tot Barcelona en Edinburgh, is Antwerpen niet de inspirerende voorloper voor mobiliteitstransitie in de regio.

Ik ben een beetje verliefd op deze regering. De neuzen staan in de juiste richting. Nu nog de regio's meekrijgen, de zaken concreet maken en het benodigde geld vinden.

Thuiswerken is een potentiële boemerang in het gezicht van duurzaam ruimtegebruik.

Van de ‘kracht van verandering’ hebben de al niet verwende tram- en busreizigers niets gemerkt. Tenzij in negatieve zin.

Mobiliteitsongelijkheid heeft veelal te maken met bereikbaarheid. Lagere inkomens verplaatsen zich minder en trager.