populisme

Het debatformat bij Terzake, De Afspraak en De Tafel van Gert is emblematisch voor de hedendaagse relatie tussen media en politiek.

Uiterst rechts is vandaag in toenemende mate globaal, heterogeen, gemainstreamd en genormaliseerd.

Een waarschuwing in populistische tijden: wie blind is voor de kloof, kan diep vallen. Reactie op Anton Jäger en Annelien De Dijn.

Veel hoogopgeleide types nemen zelfs de moeite niet om na te gaan wat er achter die onbeholpen boosheid van De Onfantsoenlijken schuilgaat: angst.

Donald Trump is binnenkort weg, maar zijn nalatenschap is groot. "Tweet na tweet zijn de grenzen verschoven".

Het populisme en de technocratie lijken als twee broers die regelmatig met elkaar op de vuist gaan. Toch delen ze een diepere bloedverwantschap.

Een verhaal vertellen dat burgers met elkaar verbindt, is de enige oplossing. Dat is ingewikkeld, maar niet onmogelijk.

De uitdaging voor politici vandaag is om te proberen een sterke goede leider te zijn.

Wat het continent sinds 1998 doormaakte, was een rariteit. De wereld veranderde, maar Latijns-Amerika bleef links. Die anomalie is vandaag ongedaan gemaakt.

Volgens een quiz van The Guardian zit ik net op de grens van ‘niet-populistisch links’ en ‘populistisch links’ en is de leider op wie ik het meest lijk Pablo Iglesias van Podemos.

Het discours van provocatie en polarisatie trekt de aandacht van de kiezer. Het werkt entertainend, maar schaadt ook het vertrouwen in de politiek en de legitimiteit van het beleid.

Ons sterkste argument tegen anti-wetenschappelijke aanvallers is dat we goede wetenschap bedrijven. Als we wat dat betreft niet streng zijn voor onszelf, ondergraven we onze positie.