regeerakkoord

De regering-De Wever behaalt met een bijna 40 uur durend debat het erepodium. Enkel de regeringen Martens VI (1985) en Martens VIII (1988) deden er in de Kamer nog langer over om het debat uit te putten.

Het beleid lijkt een pendule tussen zomer- en winterwende: op sommige punten breekt de lente door, terwijl op andere kwesties de winter voor de deur staat.

Na jaren van stilstandsbeleid zal deze regering voor tientallen jaren haar stempel op het Belgische energielandschap achterlaten.

Het Vivaldi-regeerakkoord is geen volledige trendbreuk met de regering-Michel, maar legt toch veelkleuriger accenten.

Het is wachten op ambitieuze budgetten in het federaal armoedebeleid.

De Croo I heeft voor voor de werknemers lente en zomer in petto, maar zeker ook herfst en winter.

De oppositiepartijen N-VA en PVDA staan zelf ook voor de nodige uitdagingen. Alleen Vlaams Belang lijkt vooralsnog in een zetel te zitten.

Veel zal afhangen van de krachtdadigheid waarmee de sociale partners hun hernieuwde prominente rol binnen het arbeidsbeleid zullen invullen.

Ik ben een beetje verliefd op deze regering. De neuzen staan in de juiste richting. Nu nog de regio's meekrijgen, de zaken concreet maken en het benodigde geld vinden.

Het regeerakkoord hangt te veel vast aan de gekende routines en vaste frasen, maar bevat weinig visie over de nieuwe internationale toestand.

De toon van Vivaldi is gezet, maar het lied nog niet gespeeld.

Het is een verademing dat opnieuw in gezondheidszorg wordt geïnvesteerd na jarenlange besparingen.

Ambtenarenzaken en Overheidsbedrijven zijn geen 'shitbevoegdheden' voor Groen. Ze kunnen een knooppunt worden in een echt transitiebeleid.

Wint ambitie van realisme op Ontwikkelingssamenwerking?

Men blijft kromme belastingen uitvinden om toch maar te vermijden wat er nodig is: een brede, lagere belasting op het totale kapitaalinkomen.

PS haalde verrassend genoeg vrijwel geen belangrijke bevoegdheden binnen. De Franstalige socialisten riskeren in een existentiële crisis terecht te komen.

Opluchting dat De Croo I er is, maar toch ook waakzaamheid. Want of de partituur van Vivaldi in de uitvoering voldoende rood en groen kleurt, zal nog moeten blijken.

Het begrotingsluik wordt stiefmoederlijk behandeld. Toch zijn er goede argumenten te vinden voor het soepelere aangekondigde begrotingsbeleid van De Croo I.

Zware straffen komen niemand ten goede komen, noch de dader, noch het slachtoffer, noch de samenleving.

We rekenen er op dat jij de inspiratie, de coördinatie en de verbinding kan brengen.

De Croo I zal de bankgegevens van de Belgische banken transparanter maken voor de fiscus.

Het lijkt erop dat ook de Vivaldi-regering gevangen blijft in een achterhaalde economische logica.