sociale zekerheid

Ze knippen in onze rechten, wij bouwen verzet. Samen leggen we de koers naar solidariteit en rechtvaardigheid.

Armoede blijft hardnekkig. Misschien ligt de oplossing niet in 'bestrijding', maar in het verdedigen en vernieuwen van onze sociale zekerheid.

Onze sociale zekerheid heeft vandaag een voedselpijler nodig. Een uitdagend idee hiervoor is een gezondheidscheque van 150 euro per maand per persoon: een voedselbasisinkomen.

De straflogica is bezig aan een stille opmars in ons land. Solidariteit maakt plaats voor disciplinering en sociale kwetsbaarheid wordt steeds vaker benaderd als ordeprobleem.

Iedereen die noodgedwongen van een uitkering leeft, wordt met zulks discours buiten de samenleving geplaatst. Heeft de medeburger die om welke reden dan ook niet werkt, binnenkort dan nergens nog recht op?

Mocht de supernota De Wever onverkort de basis vormen van een regeerakkoord, zullen de reeds bestaande barsten in het Sociaal Pact alleen maar groter worden.

Er worden steeds strengere voorwaarden gesteld aan uitkeringen, activering en sancties worden opgevoerd, binnenkort worden wellicht uitkeringen beperkt in de tijd.

Het Sociaal Pact was een sleutelmoment in onze sociale geschiedenis, maar het was géén revolutionaire omwenteling.

In vol Ardens offensief, een ijskoude winter, maakte Achiel Van Acker de finale teksten op die het leven in België definitief gingen veranderen.

Een welvarende samenleving mag zich niet tevredenstellen met een status quo van armoede. De Europese Pijler voor Sociale Rechten kan dienen als kompas.

We gaan de sociale zekerheid op haar 80ste verjaardag toch niet splitsen?

De minimuminkomens volstaan meestal niet om menswaardig te leven. Wanneer een gezin een sociale woning kan huren, worden ze net toereikend.

Op 20 april vieren we 80 jaar Sociaal Pact. Al wie een sociaal rechtvaardigheidsgevoel bezit, moet onze sociale zekerheid met hand en tand blijven verdedigen. Al wil dat niet zeggen dat er niet verder gemoderniseerd moet worden.

Lineair besparen in de gezondheidszorg heeft vaak het omgekeerde effect dan de vooropgezette objectieven, zoals een betere volksgezondheid, economie en begroting.

De oorzaak van de werkloosheidsval ligt niet bij de ‘genereuze’ werkloosheidsuitkering. Als zo’n val al bestaat, moeten we de oorzaak elders zoeken.

Een wonder is geschied: onze index deed haar werk en iedereen moet dat nu toegeven.

We zien een pril herwonnen geloof dat de overheid op een betere manier werkt dan de markt.

Flexi-jobs, lagere patronale bijdragen, loopoptimalisatie, vennootschappen,... Willen we de sociale zekerheid nog wel financieren?

Zowel disciplinerende als begeleidende activering kunnen op veel bijval rekenen. Maar beide types activering spreken een erg verschillend ideologisch profiel aan.

Neen, langdurig werklozen hebben geen 'pijn aan hun goesting'. De meesten dromen van een fijne job, maar stoten op drempels die hun zoektocht naar werk bemoeilijken.

België besteedt minder middelen aan sociaal beleid dan Frankrijk, de Verenigde Staten, Duitsland en Nederland.

Houden de aanbevelingen over de gezinsdimensie van de pensioenen van de Commissie pensioenhervorming 2020-2040 stand in het huidige hervormingsklimaat?

Ondanks herhaaldelijke beloftes, over alle partijgrenzen heen, laten de politiek verantwoordelijken het al decennia na om deze belofte waar te maken.

Meer dan 25 jaar geleden werd het referentieadres in leven geroepen om de 'onzichtbaren' zichtbaar te maken. Helaas zijn de opgelegde voorwaarden te streng.

'Automatische loonindexering bestaat alleen in België', horen we vaak. Maar dat klopt niet. In vele andere, Europese landen bestaan er ook systemen van indexeringen. Zo uniek is België dan toch niet.

Kwatongen stellen de evenwichtsdotatie voor als het tekort in de sociale zekerheid. Niets is minder waar.

In het strafrecht bestaat er zoiets als het genaderecht. Dat is niet zo in onze sociale zekerheid. De wet is de wet, soms hard, maar altijd onontkoombaar.

De laagste lonen draaien op voor de loonsverhogingen van de best betaalde beroepen. Dit is geen houdbaar model.

De zoektocht naar een gedeeld belang bij een sociaal beleid en een klimaatbeleid, is dé uitdaging waar we vandaag voor staan.

Om de huidige, meervoudige crisis aan te pakken, is een tienpuntenplan nodig dat zowel op sociaal als op ecologisch vlak positieve effecten heeft.

Mensen in armoede worden al te vaak afgedaan als parasieten en er wordt voortdurend geopperd dat ze niets bijdragen. Dat is twee keer fout.

Stel dat een wettelijke leeftijdsverandering ooit realiteit wordt, dan moeten we onze hele sociale zekerheid herdenken.

Drie centrale take-aways uit de Herfstschool van Denktank Minerva en Reset.Vlaanderen.

Het minimuminkomen in Vlaanderen volstaat meestal niet om menswaardig te kunnen leven en ook de impact van sociale voordelen is vaak onvoldoende.

Het verschil in onvervulde medische behoeften tussen het armste en het rijkste inkomenskwintiel is in België het grootste van alle westelijke EU-landen.

De regionalisering van de kinderbijslag bleek de voorbode voor de sociale afbraak. Laten we die naïeve fout niet herhalen in 2024 bij een regionalisering van de sociale zekerheid.

Een basisinkomen dat niet langer gelijk is voor iedereen, maakt een betere kans om publiek en politiek aanvaard te worden.

Een basisinkomen dat niet langer gelijk is voor iedereen, maakt een betere kans om publiek en politiek aanvaard te worden.

De sociale zekerheid is een 'automatische stabilisator', een hyperefficiënte schokdemper bij economisch onweer.

We betalen te veel sociale bijdragen, zegt u? Voor zo veel lekkers wil ik er gerust nog wat meer betalen.

We moeten, liever vandaag dan morgen, ophouden met investeren in grootschalige wooncampussen.

Nu de tweede pensioenpijler aanmoedigen op een moment dat er al te veel gespaard wordt, is niet de juiste beleidskeuze.

In een solidair systeem moet onbetaald werk de waarde krijgen die het verdient. Laten we volledige sociale rechten hiervoor als startpunt nemen.

Laten we minimumstandaarden opleggen wat betreft de omstandigheden waaronder platformwerkers werken.

Hoe verzoenen we de bijstandsinstellingen, gebaseerd op maatwerk, met een steeds groeiende, heterogene groep?

Forfaitaire capitatiefinanciering is een noodzakelijk instrument in de hervorming van de eerstelijnsgezondheidszorg.

Het beperken van het recht op sociale uitkeringen van jongeren helpt hen geen zier in hun zoektocht naar werk. Het versterkt enkel hun bestaansonzekerheid.

Zorg dat kwalitatieve kinderopvang een afdwingbaar recht wordt voor elk gezin. Dat is goed om economische, educatieve en sociale redenen.

Het wordt hoog tijd om de principes van de sociale zekerheid door te trekken over landsgrenzen heen. Omdat mensrechten mensenplichten meebrengen, én uit welbegrepen eigenbelang.

De omvang van de evenwichtsdotatie dreigt zeer groot te worden, waardoor het gehele financieringssysteem van onze sociale zekerheid onder druk zal komen te staan.

Politiek rechts zou bovenop de kwestie van individuele verantwoordelijkheid graag nog een identiteitssausje gieten.

Het stabiliseren en weer versterken van onze sociale zekerheid, na de doelbewuste ondermijning ervan in vorige regeerperiodes, moet centraal staan.

Vandaag dreigt de sociale zekerheid veeleer een katalysator te worden van spanningen dan een kordate begeleider in tijden van verandering.

Globale solidariteit hoeft niet per se in tegenspraak te zijn met de bestaande systemen van sociale bescherming uitgebouwd op het niveau van de natiestaat.

Tussen 2008 en 2018 stond ik aan het hoofd van de Rijksdienst voor Jaarlijkse Vakantie (RJV). Een getuigenis uit de buik van de Sociale Zekerheid.

In een situatie waar menselijke arbeid massaal overbodig wordt, kan een ‘evenwichtsinkomen’ de oplossing zijn.

Geef steden en gemeenten niet alleen de verantwoordelijkheid maar ook de middelen om het sluitstuk te zijn van een beleid dat daadwerkelijk armoede wil aanpakken.

Het is wel degelijk mogelijk een klimaattaxshift te ontwerpen die geen zwaardere last legt op de gezinnen met een laag inkomen.

Laten we ‘durven benoemen’ dat de huidige loonoptimalisatie niet meer te verantwoorden is.

Er heerst een soort angstvallige, heilige waas rond het belasten van kapitaal en vermogen. Alsof ons land zou afglijden naar een Sodom en Gomorra aan de Noordzee.

Hoe zit het met onze bereidheid om te betalen voor een wettelijke ziekteverzekering, wanneer we weten dat we zelf kerngezonde genen hebben?

Wie aanstuurt op een verschuiving richting aanvullende pensioenregelingen dient alleen de agenda van private verzekeraars en financiële fondsen.

Het probleem is dat solidariteit tussen de minder goed verdienende zelfstandigen en de grootverdieners ver te zoeken is.

In de praktijk bestaan voor arbeiders amper anciënniteitstrappen. Dit is niet de reden van hun vervroegde uitstroom uit de arbeidsmarkt.

Er is geen enkel land waar single zijn zo duur is als in België. Terwijl het aantal singles stijgt, blijft het beleid achter.

Een loon, die naam waardig, moet minstens 2.300 euro per maand of 14 euro per uur bedragen.

Volgens Ignaas Devisch berust sociale zekerheid op werkbare onverschilligheid. Maar is een links verhaal wel mogelijk zonder empathie, of zelfs liefde?